هم دوره ای های شهید مطهری هم معترفند که :
1- روش تدریس استاد مطهری در کلاسهای حوزه و دانشگاه فوق العاده جذاب بود و دانش پژوهان را با علاقه در مدت تدریس ، سر کلاس می نشاند.
2- استاد ، درسها را کلاسه شده و بسیار منظم تدریس مینمود.
3- قبل از ورود در اصل بحث ابتدا مفاهیم و تعاریف را تبیین میکرد.
4- نکاتی که احیاناً میتوانست باعث خلط مبحث شود ، توضیح می داد.
5- زبان استاد ، تن صدا و زیر و بم شدن کلام حالت یکنواختی را از شاگردان سلب میکرد و باعث توجه بیشتر میگردید.
6- استاد مطهری با همه وجود تدریس می کرد ، گویی علاوه بر آنکه عقل را ارضا میکرد ، احساس را هم اشباع میکرد.
7- کلام مطهری توام با حرارتی که در تبیین مباحث از خویش ساطع می کرد ، کلاس را رونق می بخشید .
8- استاد به سیر تاریخی بحثی که انجام می داد ، اهمیت می دادند و شاگردان با شنیدن تاریخچه بحث کاملاً آماده میشدند تا محل نزاع را در متن درس بیابند.
9- استاد تلاش میکرد از مطالب اضافی که باعث پریشانی خیال میگردید پرهیز کنند و آنچه میگو ید کاملاً در موضوع باشد.
10- ابتدا درس را به صورت کامل توضیح می داد و بعد متن را خط به خط خوانده و توضیح می داد .
11- استاد در موضوعی که بحث می کرد آراء گوناگون در یک موضوع را به صورت مقایسهای مطرح کرده و از رهگذر روش تطبیقی ذهن دانش پژوهان را در افقی بالاتر از آنچه تصور می کردند قرار می داد و شاگردان را به نقادی نظریات عادت میداد.
12- استاد مطهری به عنصر نقد اهتمام خاصی داشت ، از اشکالات شاگردان استقبال می کرد و معتقدبود هدف از آموزش و بحث و درس چیزی جز تربیت قوه عقلانی نیست که آن هم با نقادی و گفتگو حاصل می شود.
13- استاد عادت داشت برای آنکه کلاس از خشکی و یکنواختی در آید ، از مزاح و شوخی و داستانهای لطـیف بهره میبردنـد و به این ترتیب نمکی بر آنچه می پختنـد می افزودند.
« برگرفته از کتاب تعلیم و تربیت اسلامی در پرتو کلام استاد شهید مطهری»
به نظرم رسید مفیده که نوشتم در چهارشنبه 87/2/11 و ساعت 10:9 صبح |
دوست دارم نظرتونو بدونم()
